Adalet Nasıl Aranıyor!

Gün geçmiyor ki adalet tecelli etti diyelim ama ne mümkün!

Mahkemelerden öyle kararlar çıkıyor ki, kendimizden şüphe eder olduk, görsel ve yazılı basın acaba toplumu kutuplaştırmak için haberleri çarpıtarak mı veriyor diye düşünmüyor değilim. Öyle ya gencecik çocuk 8 yaşından 14 yaşına kadar kuzeni ve patronu istismar uyguluyor karar serbest!

Yahu bu nasıl olur diyorum ama yine de bir durup düşünmek istiyorum acaba diyorum bizim bilmediğimiz bir durum var da mahkeme başkanı o yüzden mi serbest bıraktı.

Kadının beyanın esas olduğu şu zamanda küçücük bir çocuğun beyanı neden geçerlilik kazanmıyor ve o yavrucağı intihara kadar sürüklüyoruz. Hiç mi vicdan kalmadı toplumda. Herkes herkese istediğini yapacak daha sonra elini kolunu sallaya sallaya aramızda gezecek. Hangi vicdan bunu kabul eder.

Bir kadın bas bas bağırıyor beni öldürecekler diye ve aradan bir kaç gün sonra o kadının sesi kesiliyor bir bakıyorsun ayrılma aşamasında ki kocası, kayını veya bir başka yakını kadını hayattan koparmış. Neden bunlara sessiz kalıyoruz nerede adalet? Bu adalet denen şey ne zaman işimize yarayacak. İnsan öldükten sonra gelen adalet diyeceğim ki yine de o adalet bir türlü ortaya çıkıp ta ben geldim bak gereğini yaptım diyemiyor.

Biz nereye gidiyoruz, toplum nereye gidiyor. ADALET NEREYE GİTTİ DE GELMİYOR BİR TÜRLÜ!

Bu adaleti uygulayanlar acaba başka bir evrenden mi geldi diye düşünüyorum bazen. Onlarda bu toplumun içinde çıktı, komşu Ahmet amcamın oğlu, annemim dayısının kızı, işte bunlar adaleti sağlayan kişiler ama ne oldu arkadaş. O koltuğa oturunca bir çoğu suçluyu savunur durumda sanki, yada bana öyle geliyor.

Bir yasaklı ırk sokaktaki masum bir kediyi parçalıyor ve bu herkesin gözü önünde oluyor, görüntüleri ülke olarak izliyoruz sonuç? Ya arkadaş köpekler uyutulmasın diye kıçlarını yırtanlar bu kedinin canı can değil mi? Madem hayvan seversiniz de neden o masum kediye sahip çıkmıyorsunuz? Ben söyleyeyim mi çünkü o kedinin üstünden size bir fayda gelmez. Köpekler daha önemli.

2-3 yıl önce çulsuz gezen birisi köpeklere adanmış bir hayatı gözler önüne seriyor ve sonrası karun gibi servet sahibi oluyor. Bunu yazılı ve görsel medyada dile getiriyorlar, oradan biri çıkıyor ki bu kişi sürekli bu derneklere destek veren birisi ; “size ne kardeşim ben veriyorum bu parayı oda kendine ev, araba, arsa ve daha ne isterse alır size ne” diyor. Buradan sonra bize laf düşmez yapacak bir şey yok.

Bu arada lafımız camiadaki herkes için geçerli değildir. Aralarında mutlaka işini severek yapan, kendine menfaat sağlamayan bir çok kişi ve kuruluş vardır. Bizim lafımız ulu ortak şov yaparak ortalığı karıştıranlaradır.

Adalet içinde aynı şeyi söylemek istiyorum. Mutlaka dört dörtlük adaleti sağlamaya çalışan başkanlarımız vardır ama sağlamayanlar da yok değil bizim laflarımız onlaradır. (c.c) Allah’ın adaleti elbet bir gün gelecek ama biz bu taraftan hemen adalet istiyoruz. Diğer taraftaki adalet işi daha sonra. Yapanın yanına kâr kaldığı yerde uygulanan adalet olmasın.

Yine de sizler her şeyin iyisini bilirsiniz sevgili okurlarım. Ben buradan dilim döndüğünce vicdanım ne zaman çok yara alırsa kalemi elime alıyorum ve satırlara döküyorum içimi. Yanlış yazdığım cümle, istemeden de incittiğim kişiler varsa şimdiden özür dilerim. Ben sadece sessiz çoğunluğun sesi olmaya çalıştım umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.

Sevgiyle kalın, hoşça kalın.

Hepinizin Mübarek Kurban Bayramını en içten dileklerimle kutlarım.